Sprzęt i warunki

Zakładamy więc film do aparatu (kasety), bierzemy szarą kartę Kodaka lub wysokiej jakości zbliżony zamiennik i światłomierz punktowy - najlepiej zewnętrzny, niezależny, ale od biedy może tyć taki wmontowany w aparat. Ważne, żeby zawsze używać tego samego światłomierza. Test musimy wykonać w stabilnych warunkach - oświetlenie nie może się zmieniać. Najlepiej więc poczekać na dzień z bezchmurnym niebem i zainstalować się w cieniu, albo skorzystać z profesjonalnych lamp studyjnych. Warto nawet dać parę złotych zaprzyjaźnionemu fotografowi, żeby takie studio udostępnił. Światło dobrych błyskowych lamp studyjnych jest bardzo powtarzalne, a ich energię błysku można ustawiać z dokładnością do 1/10.

Nie należy kalibrować przy świetle żarowym, gdyż każdy film ma w tych warunkach inną czułość i będzie ona nieprzydatna w warunkach światła dziennego. Nie należy też ulegać pokusie jednolicie zachmurzonego nieba - światło wcale nie jest wtedy stałe. Wręcz przeciwnie, warstwa chmur jest niejednolita i nigdy nie wiemy czy akurat jest grubsza czy cieńsza. Oko szybko się przyzwyczaja i nie jesteśmy w stanie zarejestrować zmian. Zachęcam do przeprowadzenia małego doświadczenia - wykonania kilkunastu pomiarów jednego obiektu, przy całkowitym zachmurzeniu, co kilkadziesiąt sekund i porównania wyników.